Ἱερός Ναός Γενεσίου της Θεοτόκου (Παναγίτσα) Νικαίας

Είχαμε δώσει ραντεβού σε μια ταβέρνα στη Νίκαια στο Περιβολάκι, πίσω από το Ιερό της Εκκλησίας. Φτάσαμε και σταθμεύσαμε.
Η Εκκλησία υψώνονταν μπροστά μας. Είναι Τεράστια. Είναι ο Ιερός Ναός Γενεσίου της Θεοτόκου στο Περιβολάκι της Νίκαιας.
Είναι η Παναγίτσα στη Νίκαια.

Μα γιατί «Παναγίτσα» ένας τόσο μεγάλος Ναός; 
Γιατί όχι Παναγία ή Παναγιά ή Θεοτόκος ή ένα από τα εκατοντάδες ονόματα της Παναγίας;
Κάποιος είπε, ότι είναι Παναγίτσα επειδή τιμάται η Γέννηση της Παναγίας και είναι κοριτσάκι. Σωστό είναι αυτό, αλλά Παναγίτσα λέει ο λαός και τον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Παλαιό Φάληρο.
Άρα, είναι κάτι πιο πολύ.

Ο ναός που έχει καθιερωθεί να ονομάζεται «Παναγίτσα» χτίστηκε από πρόσφυγες που ήρθαν στα Άσπρα Χώματα της Νίκαιας, προερχόμενοι από τα Μούγλα της Μ. Ασίας, απέναντι από τα Δωδεκάνησα. Παρά τα βάσανα, την ταλαιπωρία και τη φτώχεια τους, οι άνθρωποι αυτοί έχτισαν την εκκλησία θέλοντας να τιμήσουν την Παναγία, στην εικόνα της οποίας έβλεπαν μια μάνα και η τρυφερότητά τους ήταν τέτοια που την έλεγαν Παναγίτσα. 

Οι λειτουργικές ανάγκες του προσφυγικού οικισμού οδήγησαν το 1932 στην ίδρυση ενός νέου μικρού ναού, του παρεκκλησίου του Αγίου Ιωάννου. Ήταν ένα ταπεινό εκκλησάκι, μια ξύλινη παράγκα, που η ευλάβεια των προσφύγων έστησε στη θέση που βρίσκεται σήμερα η εκκλησία της Παναγίτσας. Μέσα στο εκκλησάκι αυτό τοποθέτησαν και το ιερό «κειμήλιον» που είχαν φέρει μαζί από την πατρίδα τους, τη θαυματουργική εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας. Σήμερα η εικόνα της Πα­ναγίας βρίσκεται στο ιερό του ναού. Έτσι ο πρώτος αυτός μικρός ναός αφιερώθηκε στην Παναγία, στην οποία εξακολουθεί να τιμάται και ο σημερινός ναός (Παναγίτσα).

Η Γερμανική Κατοχή δεν εμπόδισε τους ευσεβείς κατοίκους να αντικαταστήσουν το μικρό ξύλινο εκκλησάκι με πλινθόκτιστο ναό.
Η πληθυσμιακή αύξηση όμως της ενορίας έκανε αναγκαία την ίδρυση ενός μεγαλύτερου και ευπρεπέστερου ναού. Από τους πρώτους μήνες του 1958 είχε αρχίσει να υλοποιείται η ιδέα της ανέγερσης νέου ναού.
Η αρχή τής άνεγέρσεως τοῦ νέου Ναοϋ έγένετο. Και διά τής καλής συνεργασίας το έργον λίαν συντόμως και θά ολοκληρωθεί διά νά είναι τό στόλισμα τής ένορίας και τής πόλεως Νικαίας, αλλά και τό καύχημα καθ’ όλου της Εκκλησίας. Τό εργον θά έξακολουθήση χάρις εις τάς προθύμους συνδρομάς και δωρεάς των ευσεβών χριστιανών καί δη τών ενοριτών. Διότι άνέκαθεν οί Ναοί προς λατρείαν τοϋ αληθινού Θεοῦ ίδρύοντο με τάς δωρεάς τών ευσεβών χριστιανών...   
Ο παλαιός ναός δεν κατεδαφίσθηκε αλλά ο νέος άρχισε να κτίζεται γύρω από αυτόν, ώστε να μην διακοπεί η λειτουργία του και ο εκκλησιασμός των πιστών της ενορίας.
Ενώ οι εργασίες ανεγέρσεως του νέου ναού προχωρούσαν ικανοποιητικά, συνέβη ένα τραγικό γεγονός, που ευτυχώς δεν είχε ανθρώπινα θύματα. Στις 12 Ιανουαρίου του 1961, κατέπεσε η στέγη του παλαιού ναού και καταπλάκωσε όλα τα ιερά σκεύη και τα άλλα αντικείμενα του ναού, εκτός από την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε όρθια και χωρίς να υποστεί καμία φθορά.

Η Παναγία, είναι για το λαό ζωντανή, είναι δίπλα του, είναι η μάνα τους, η αδελφή τους, η κόρη τους. Άμα είναι κίνδυνος, ο καθένας την εικόνα της Παναγίας πρώτα-πρώτα θα σκεφτεί να σώσει, όπως θα σπεύσει για το παιδί του, έτσι θα κάνει και με την Παναγίτσα του, όπως και η Παναγία θα σπεύσει γι' αυτόν.

Πηγή: panagitsa-nikaias.gr