Ἱερό Παρεκκλήσιο Αγίας Μακρίνας, Τρίπολη

Αγία Μακρίνα, αδελφή του Αγίου Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας,
Καππαδοκίας Ουρανοφάντορος του Μεγάλου.

19 Ιουλίου εορτή της Οσίας Μακρίνης στο ομώνυμο παρεκκλήσιο της κάτωθεν του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως.
Την  Παρασκευή 18η Ιουλίου 2014 τελέσθηκαν τα Θυρανοίξια του ως άνω Παρεκκλησίου.

Το Παρεκκλήσιον της Αγίας Μακρίνας, αδελφής του Μεγάλου Βασιλείου, μια προσφορά στον διαβάτη ή εκείνον που δυσκολεύεται να ανέλθει τις επιβλητικές κλίμακες του μνημείου, το οποίο το υπουργείο Πολιτισμού κήρυξε «ιστορικό, διατηρητέο μνημείο.

Βίος της Αγίας

Η αγία Μακρίνα, έζησε τόν τέταρτο (Δ΄) αιώνα σέ μία από τίς ωραιότερες πόλεις τής Μικράς Ασίας, τήν Καισάρεια τής Καππαδοκίας. Γεννήθηκε τό 327 μ.Χ.. Ανήκε σέ πολύτεκνη οικογένεια καί ήταν τό πρώτο καί μεγαλύτερο παιδί. Η μητέρα της, η αγία Εμμέλεια, είχε σύζυγο τόν Βασίλειο, καί από τό γάμο τους απέκτησαν δέκα παιδιά, τέσσερα αγόρια - έξι κορίτσια. Η οικογένεια αυτή ήταν υπόδειγμα οικογενείας.
Η αγία Μακρίνα, ως μεγαλύτερη, αναδείχθηκε δεύτερη μάνα τού σπιτιού. Φρόντιζε μέ στοργή γιά τα αδέρφια της καί συνέβαλε στήν διαπαιδαγώγησή τους. Τρείς έγιναν επίσκοποι· ο ένας είναι ο Μέγας Βασίλειος, ο δεύτερος είναι ο Γρηγόριος Νύσσης, ο τρίτος είναι ο Πέτρος επίσκοπος Σεβαστείας· τό τέταρτο αγόρι, ο Ναυκράτιος, έγινε μοναχός. Είχε δέ καί πέντε αδελφές. Ο πρώτος από τά αγόρια, ο Μέγας Βασίλειος, είναι καύχημα τής Εκκλησίας· σοφός ιεράρχης, πού σπούδασε τήν ελληνική φιλοσοφία στήν Αθήνα.
Η Μακρίνα λοιπόν ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας και ανατράφηκε από τους γονείς της με πολλή επιμέλεια· «και της ψαλμωδουμένης γραφής ουδ’ ο,τιούν ηγνόει», εκτός δηλαδή από τα άλλα, ήξερε και όλο το Ψαλτήριο.

Ο πατέρας της σε μικρή ακόμα ηλικία την αρραβώνιασε με κάποιον καλό νέο, αλλά ο νέος αυτός πέθανε πριν να έλθει ο καιρός για το γάμο. Αυτό ήταν αρκετό· η Μακρίνα, σαν και να είχε γίνει ο γάμος, έμεινε πιστή στη γνώμη του πατέρα της κι αφοσιώθηκε να βοηθήσει τη μητέρα της στην ανατροφή των αδελφών της. Όλα τα αδέλφια στο σπίτι τη σέβονταν σαν δεύτερη μητέρα τους, και είν’ αυτή που κατόρθωσε να πείσει τον Μέγα Βασίλειο να αφήσει τη δικηγορική και να γίνει μοναχός. Όταν μάλιστα πέθανε ο πατέρας της, η Μα­κρίνα ανέλαβε να αναθρέψει και διδάξει τον ένατο αδελφό της Πέτρο, τον έπειτα επίσκοπο Σεβαστείας· «επί πάσαν την υψηλοτέραν ήγαγε παίδευσιν».

Αλλά η οσία Μακρίνα δεν υπήρξε μόνο για την οικογένειά της «του βίου διδάσκαλος» και «μετά την μητέρα μήτηρ», αλλά και μεγάλη οσία και μοναχή. Όταν μεγάλωσαν οι αδελφοί της και πήραν ο καθένας το δρόμο του, η Μακρίνα αποτραβήχθηκε στα οικογε­νειακά τους κτήματα στον Πόντο κι εκεί ίδρυσε μεγάλο και υποδειγματικό γυναικείο κοινόβιο μοναστήρι.
Η οσία Μακρίνα πέθανε ένα χρόνο μετά το θάνα­το του αδελφού της Μεγάλου Βασιλείου, δηλαδή το 380. Ο άγιος Γρηγόριος ο επίσκοπος Νύσσης, αδελφός της, που βρέθηκε παρών στο θάνατό της και της έκλεισε τα μάτια, μας περιγράφει συγκινητι­κά τις τελευταίες στιγμές της. Μας απομνημονεύει και την προσευχή της οσίας πριν παραδώσει το πνεύμα, μια προσευχή γεμάτη πίστη και ελπίδα, που αρχίζει με αυτά τα λόγια·

«Συ έλυσας ημίν, Κύριε, του θανάτου τον φό­βον·
συ ζωής αληθινής αρχήν ημίν εποίησας το τέλος της ενταύθα ζωής».

Αμήν.